Διαθλά κάτω απ’ το γνωστό ρεαλιστικό του πρίσμα ο Θεόδωρος Βαλσαμίδης, στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, τα ζητήματα που αφορούν στον καινούργιο θεσμό της περιφερειακής αυτοδιοίκησης, ζυγίζοντας τα υπέρ και τα κατά της δίχρονης και πλέον πορείας του. Μας μιλά ακόμη για τον «Καλλικράτη», το ΕΣΠΑ, την πιθανολογούμενη αλλαγή του χωροταξικού στο Δήμο Λέσβου, αλλά και για τη «δημιουργική», όπως τη χαρακτηρίζει, αντιπολίτευση που ασκεί η παράταξή του. Κυρίως όμως επικεντρώνεται στις αναπτυξιακές δυνατότητες που υπάρχουν για τα νησιά, ακόμη και σε περίοδο κρίσης, αφού όπως λέει ο πρώην αντινομάρχης Λέσβου, «η ανάπτυξη είναι και στο δικό μας χέρι». Στη δική του ζωή και στις φιλοδοξίες του πάντως, απ’ ό,τι συμπεραίνουμε απ’ τις απαντήσεις του, είναι για τα καλά η αυτοδιοίκηση, στης οποίας το μετερίζι δηλώνει φανατικός θιασώτης, παρά τις δυσκολίες.
Ας ξεκινήσουμε με μια σύγκριση των δύο αυτοδιοικητικών θεσμών που υπηρετήσατε και υπηρετείτε. Ποιες κατά τη γνώμη σας είναι οι βασικές διαφορές και ομοιότητες μεταξύ νομαρχιακής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης;
«Η περιφερειακή αυτοδιοίκηση είναι η μετεξέλιξη της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης. Αποτελεί ένα νέο θεσμό, με ενισχυμένο ρόλο, στον οποίο μεταφέρθηκαν σημαντικές αναπτυξιακές αρμοδιότητες τις οποίες είχε στο παρελθόν το κράτος, με κυριότερες τη διαχείριση του Περιφερειακού Προγράμματος του ΕΣΠΑ, του Αναπτυξιακού Νόμου και τη χρηματοδότηση των ιδιωτικών επενδύσεων.
Ταυτόχρονα, όμως, αρκετές αρμοδιότητες που είχε η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση μεταφέρθηκαν στους δήμους, οι οποίοι επιβαρύνθηκαν ακόμη περισσότερο. Άποψή μου είναι ότι η μεταφορά των επιπλέον αρμοδιοτήτων στους δήμους, η οποία είχε προσδιοριστεί με βάση τον “Καλλικράτη” για την 01η/01/2013 και προς το παρόν έχει “παγώσει”, θα πρέπει να επανεξεταστεί, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στις νησιωτικές περιφέρειες. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, πόσο δυσκολότερα θα ήταν σήμερα τα πράγματα αν είχε μεταφερθεί στο Δήμο η αρμοδιότητα για την κατασκευή και συντήρηση του επαρχιακού και εθνικού οδικού δικτύου...»
Έτοιμοι για χωροταξικό;
Βλέπετε πιθανή μια αλλαγή στο χωροταξικό του «Καλλικράτη» σε επίπεδο Δήμου Λέσβου; Πιστεύετε ότι τελικά η παρούσα αυτοδιοικητική θητεία θα παραταθεί κατά ένα ή έως τρία εξάμηνα; Συμφωνείτε με μια τέτοια προοπτική;
«Η αλλαγή στο χωροταξικό του “Καλλικράτη” για το νησί της Λέσβου είναι επιβεβλημένη. Αυτό έχει αποδειχτεί στην πράξη τα δύο και πλέον χρόνια ζωής του Δήμου Λέσβου και πιστεύω ότι είναι αίτημα όλου του Λεσβιακού Λαού. Ζητούμενο, όμως, παραμένει αν τελικά θα μπορέσει να ανοίξει τέτοιο θέμα σε επίπεδο χώρας, παρά τις προσπάθειες που γίνονται μέχρι σήμερα.
Αλήθεια, όμως, είμαστε έτοιμοι ως αυτοδιοίκηση στη Λέσβο να καταθέσουμε πρόταση για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο “χωροταξικό”; Θα έλεγα πως όχι, και προς την κατεύθυνση αυτή θα πρέπει να εργαστούμε όλοι, προκειμένου να τεθεί υπόψη της κυβέρνησης συγκεκριμένη πρόταση για πόσους και ποιους δήμους θέλουμε. Θα πρέπει δε να λάβουμε υπόψη μας τις αυξημένες αρμοδιότητες που έχουν σήμερα οι δήμοι. Πιστεύω ότι δεν μπορούν να λειτουργήσουν αυτόνομα και αποτελεσματικά περισσότεροι από δύο ή το πολύ τρεις δήμοι στη Λέσβο.
Σε ό,τι αφορά στην αυτοδιοικητική θητεία, πιστεύω ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος για να παραταθεί. Και αν ακόμη αυτό αποφασιστεί, δε θα πρέπει να γίνει για περισσότερο από ένα εξάμηνο.»
Ας συνεχίσουμε όμως με τα θεσμικά ζητήματα. Έχετε εντοπίσει προβλήματα-δυσλειτουργίες που κρίνετε ως επιβεβλημένο να αλλάξουν ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει η περιφερειακή αυτοδιοίκηση; Στην πράξη, η Περιφέρεια μπορεί να ανταποκριθεί στις αρμοδιότητες που έχει ή σε όσες προβλέπεται να αποκτήσει;
«Το ζήτημα των αρμοδιοτήτων είναι ένα σημαντικό θέμα που θα πρέπει να επανεξεταστεί. Όπως ήδη ανέφερα, όχι μόνο δε θα πρέπει να μεταφερθούν αρμοδιότητες από τις νησιωτικές περιφέρειες στους δήμους, αλλά θα πρέπει να μεταφερθούν νέες αρμοδιότητες από τις κρατικές υπηρεσίες και να ενισχυθεί ο ρόλος των περιφερειών.
Δυστυχώς όμως αυτό μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει, αντιθέτως το κράτος προσπαθεί ακόμη να κρατήσει ή και να επαναφέρει αρμοδιότητες στις κρατικές υπηρεσίες. Αυτή η νοοτροπία που υπήρχε πάντα, λειτουργεί ως ανασταλτικός παράγοντας για την ανάπτυξη της Περιφέρειας. Την ίδια άλλωστε αντιμετώπιση είχε στο ξεκίνημά του το 1994 και ο θεσμός της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης.
Λιγότερη γραφειοκρατία…
Για να μπορέσει η περιφερειακή αυτοδιοίκηση και γενικότερα η αυτοδιοίκηση να ανταποκριθεί στο ρόλο της και κυρίως στις απαιτήσεις της δύσκολης εποχή μας, αρκετά πράγματα πιστεύω ότι θα πρέπει να αλλάξουν στη διοικητική δομή του κράτους. Να σας αναφέρω δύο ενδεικτικά παραδείγματα:
- Για τον τομέα του τουρισμού, ο οποίος είναι ιδιαίτερα σημαντικός για την τοπική μας οικονομία, δημοσιοποιήθηκε πριν από λίγες μέρες η πρόταση του Υπουργείου Τουρισμού για τη νέα δομή των υπηρεσιών τού ΕΟΤ, με βάση την οποία σημαντικές υπηρεσίες για τον έλεγχο και την αδειοδότηση των τουριστικών επιχειρήσεων προτείνεται να μεταφερθούν, από τα νησιά, στον Πειραιά. Μια τέτοια προοπτική θα δημιουργήσει επιπρόσθετα προβλήματα και καθυστερήσεις στους επαγγελματίες του κλάδου. Μια πρόταση που θα μπορούσε να βοηθήσει στην απλοποίηση των διαδικασιών και στη μείωση της γραφειοκρατίας, θα ήταν η μεταφορά των αρμοδιοτήτων αυτών στην περιφερειακή αυτοδιοίκηση, η οποία έχει άλλωστε τις σχετικές αρμοδιότητες στην αδειοδότηση των επιχειρήσεων.
- Στον πρωτογενή τομέα και πιο συγκεκριμένα στην αγροτική ανάπτυξη, ορισμένες αρμοδιότητες μεταφέρθηκαν στους δήμους, κάποιες παραμένουν στην περιφέρεια και άλλες κρατά η αποκεντρωμένη διοίκηση, ενώ το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης θέλει να έχει τον τελικό λόγο σε όλα τα θέματα. Αυτή η πολυδιάσπαση και ο κατακερματισμός των υπηρεσιών δε βοηθά σε καμμία περίπτωση τον αγρότη και τον παραγωγό. Έτσι, για παράδειγμα, οι ιδιωτικές επενδύσεις στον αγροτικό τομέα, τα λεγόμενα Σχέδια Βελτίωσης, ενώ από το Σεπτέμβριο του 2011 κατατέθηκαν οι αιτήσεις για χρηματοδότηση, σήμερα ακόμη η αξιολόγησή τους δεν έχει ολοκληρωθεί.. Οι περιφέρειες θα μπορούσαν να έχουν αναλάβει τη συνολική διαχείριση του έργου αυτού, με βάση τις κατευθύνσεις του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και με εκχώρηση των αντίστοιχων πόρων του προγράμματος, να παρακολουθούν την υλοποίηση των επενδύσεων και να πραγματοποιούν και τις πληρωμές τους.
Είναι συνεπώς απολύτως απαραίτητο σήμερα να ξαναδούμε τη δομή και τη λειτουργία του κράτους μας, να απλοποιήσουμε τις διαδικασίες και να μειώσουμε τη γραφειοκρατία.
Ταυτόχρονα, η Περιφέρεια θα πρέπει να ενισχυθεί με το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό και τους αντίστοιχους πόρους. Δυστυχώς, όπως και πριν τις εκλογές λέγαμε, η μεταρρύθμιση του “Καλλικράτη” σχεδιάστηκε πρόχειρα, χωρίς την απαραίτητη προετοιμασία και χωρίς τους απαραίτητους πόρους.
Θα ήθελα να αναφερθώ επίσης και στην ανάγκη να αναβαθμιστεί ο ρόλος του περιφερειακού συμβουλίου, το οποίο αποτελεί το κορυφαίο συλλογικό όργανο σε επίπεδο περιφέρειας και το οποίο θα πρέπει να αποκτήσει ουσιαστικές αρμοδιότητες για την τοπική και περιφερειακή ανάπτυξη.»
Απ’ την έως σήμερα εμπειρία σας, βλέπετε να έχουν γίνει βήματα στον προσδοκώμενο στόχο για «χτίσιμο» περιφερειακής συνείδησης; Αλήθεια, πόσο εύκολο είναι να αποκτήσουν συναντίληψη ο Λημνιός με το Σαμιώτη, ο Χιώτης με το Μυτιληνιό, ώστε να δράσουν, να αποφασίσουν, να διεκδικήσουν ενιαία, ξεφεύγοντας απ’ τα στενά τοπικιστικά όρια του κάθε νησιού;
«Οι ιδιαιτερότητες της νησιωτικής Ελλάδας δυσκολεύουν σημαντικά την προσπάθεια να υπάρξει περιφερειακή συνείδηση. Το γεγονός όμως ότι οι περιφερειακοί σύμβουλοι συμμετέχουν από κοινού στη συζήτηση και στη λήψη αποφάσεων για τοπικά θέματα που απασχολούν κάθε νησί, δημιουργεί περιφερειακή συνείδηση. Μέσα από τις συζητήσεις στο Περιφερειακό Συμβούλιο, γινόμαστε κοινωνοί των προβλημάτων όλων των νησιών, μοιραζόμαστε τις ιδιαιτερότητές τους, ανακαλύπτουμε καλές πρακτικές.
Στην καλλιέργεια περιφερειακής συνείδησης θα μπορούσε να βοηθήσει η πραγματοποίηση συνεδριάσεων του Περιφερειακού Συμβουλίου και στα υπόλοιπα νησιά της Περιφέρειας. Στους 27 μήνες της θητείας μας, όμως, μόνο μία συνεδρίαση έχει πραγματοποιηθεί στη Σάμο και δύο συνεδριάσεις στη Χίο. Αν δε βρεθείς κοντά στα τοπικά προβλήματα και δε συζητήσεις με τους τοπικούς φορείς, δεν μπορείς να αντιληφθείς τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες κάθε νησιού.
Επίσης, ο προγραμματισμός των δράσεων θα έπρεπε να γίνεται από κοινού για το σύνολο της Περιφέρειας. Σε πολλές περιπτώσεις, όμως, βλέπουμε την κάθε περιφερειακή ενότητα να λειτουργεί με το δικό της τρόπο, σε συνέχεια ίσως της αντίστοιχης τέως νομαρχιακής αυτοδιοίκησης, και αυτό δε βοηθά την κοινή προσπάθεια και διατηρεί τις ενδοπεριφερειακές ανισότητες.
Η δημιουργία περιφερειακής συνείδησης πιστεύω ότι είναι ένα σημαντικό στοίχημα, το οποίο σχετίζεται άμεσα με την επιτυχία του θεσμού της περιφερειακής αυτοδιοίκησης.»
Έτσι όπως είναι δομημένο το θεσμικό πλαίσιο, οι περιφερειακές αυτοδιοικήσεις έχουν τα εργαλεία και τα μέσα να ανταποκριθούν στον κατ’ εξοχήν ρόλο τους, που δεν είναι άλλος απ’ την τοπική ανάπτυξη;
«Η περιφερειακή αυτοδιοίκηση έχει σήμερα στη διάθεσή της σημαντικά εργαλεία που μπορούν να βοηθήσουν την τοπική ανάπτυξη, με σημαντικότερο τη διαχείριση του Περιφερειακού Προγράμματος του ΕΣΠΑ, το οποίο αποτελεί σήμερα και το σημαντικότερο χρηματοδοτικό και αναπτυξιακό εργαλείο.
Υπάρχουν όμως και πολλά πράγματα που λειτουργούν σήμερα ως ανασταλτικοί παράγοντες στην προσπάθεια της περιφερειακής αυτοδιοίκησης. Για παράδειγμα, τα τομεακά προγράμματα του ΕΣΠΑ παραμένουν ακόμη στην εποπτεία των αρμόδιων υπουργείων και γενικότερα του κράτους. Είναι παράλογο, όμως, και δε βοηθά την τοπική ανάπτυξη το γεγονός ότι η περιφερειακή αυτοδιοίκηση δε συμμετέχει στην ιεράρχηση και την επιλογή των έργων που θα χρηματοδοτηθούν και θα υλοποιηθούν στη γεωγραφική περιοχή της.»
Απ’ το χωράφι, στο ράφι
Σε τέτοιες συγκυρίες, διανύοντας περίοδο κρίσης, μπορούμε αλήθεια να μιλάμε για τοπική ανάπτυξη, για την ανάληψη πρωτοβουλιών που θα ενδυναμώσουν τις τοπικές οικονομίες στο Βόρειο Αιγαίο;
«Είναι δύσκολο να περιγράψεις το όραμα για την τοπική και την περιφερειακή ανάπτυξη στις σημερινές συνθήκες, που η χώρα μας δοκιμάζεται από τη δυσμενή οικονομική συγκυρία, σ’ αυτό το τόσο ζοφερό κλίμα που αυξάνει καθημερινά την ανασφάλεια των πολιτών. Είναι όμως μια σημαντική πρόκληση, αλλά και ιστορικό χρέος να μπορέσουμε να προσδιορίσουμε τρόπους και να αναλάβουμε άμεσα πρωτοβουλίες που θα μπορέσουν να ενισχύσουν τις τοπικές οικονομίες στο Βόρειο Αιγαίο και να δημιουργήσουν νέες θέσεις απασχόλησης.
Οι πρωτοβουλίες που μπορούν και πρέπει σήμερα να αναληφθούν, θα πρέπει να κινηθούν σε δύο βασικές αναπτυξιακές προτεραιότητες:
Πρώτον, στήριξη του αγροτικού τομέα με στοχευμένες δράσεις και πρωτοβουλίες για την προώθηση και προβολή των μοναδικών αγροτικών προϊόντων που διαθέτουμε, τα οποία έχουν εξαιρετική ποιότητα και πριν από χρόνια ήταν πηγή ζωής και πλούτου για τα νησιά μας. Με πολιτικές όπως η στρατηγική “από το χωράφι, στο ράφι”, μπορούν να αναδειχθούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και η προστιθέμενη αξία των τοπικών προϊόντων, να παρακαμφθούν οι μεσάζοντες, να ενισχυθεί το αγροτικό εισόδημα και να ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας, μακριά από τη μέχρι σήμερα καταστροφική λογική των επιδοτήσεων.
Τουριστικό προϊόν
Επίσης, επένδυση στον τουρισμό, με την ολοκλήρωση των απαραίτητων τουριστικών υποδομών στα νησιά μας, αξιοποιώντας τους πόρους τού ΕΣΠΑ και παράλληλα τη στοχευμένη τουριστική προβολή, με καινοτόμες ενέργειες και δράσεις για την προώθηση του τουριστικού προϊόντος προσαρμοσμένες στη σημερινή εποχή. Ο τουρισμός καλείται και μπορεί σήμερα να παίξει καθοριστικό ρόλο στην προσπάθεια για να στηριχθεί η τοπική οικονομία. Τα τελευταία χρόνια, με το άνοιγμα στην τουριστική αγορά της γειτονικής Τουρκίας και την απλοποίηση των διαδικασιών στην έκδοση της βίζας τα νησιά μας, ο τουρισμός ενισχύθηκε σημαντικά. Αυτή την προσπάθεια θα πρέπει να τη συνεχίσουμε, με συγκροτημένες και μεθοδικές ενέργειες. Ταυτόχρονα, όμως, δε θα πρέπει να αγνοήσουμε και άλλες αγορές, που τα προηγούμενα χρόνια στήριξαν την τοπική οικονομία και έχουν ατονήσει τα τελευταία χρόνια, όπως για παράδειγμα ο θρησκευτικός τουρισμός.
Η προσπάθεια αυτή για την τοπική ανάπτυξη θα πρέπει να είναι κοινή, απαιτεί την κινητοποίηση του συνόλου των τοπικών φορέων, της πρωτοβάθμιας αυτοδιοίκησης, του Πανεπιστημίου Αιγαίου, του επιχειρηματικού κόσμου και των επιστημονικών φορέων. Αν δεν ενεργοποιηθούν όλοι και αν δεν υπάρξει συνεργασία, δε θα μπορέσει να επιτευχθεί και το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Θέλω όμως να επισημάνω ότι απαιτείται να υπάρξει ρεαλιστικός σχεδιασμός και αναπτυξιακό όραμα για τα νησιά μας. Χωρίς όραμα δεν μπορείς να έχεις καμμία ελπίδα. Πιστεύω ότι η ανάπτυξη για την οποία τόσος λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια, είναι σίγουρο ότι είναι και στο δικό μας χέρι...»
Σε ό,τι αφορά στα έργα που υλοποιεί η Περιφέρεια μέσω του ΕΣΠΑ, μια και έχουν στερέψει οι άλλες πηγές χρηματοδότησης, κρίνετε πως υπάρχουν υστερήσεις;
«Στην Περιφέρεια δίνεται η ευκαιρία να υλοποιήσει σημαντικά αναπτυξιακά έργα με τη χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ. Η δυνατότητα αυτή όμως δεν έχει αξιοποιηθεί επαρκώς μέχρι σήμερα. Και αυτό δε φαίνεται μόνο από τα χαμηλά ποσοστά απορρόφησης, αλλά κυρίως από το γεγονός ότι πολλά σημαντικά έργα τα οποία έχουν προγραμματιστεί, δεν έχουν ακόμη ξεκινήσει να υλοποιούνται, με κίνδυνο όχι μόνο να μην προλάβουν να ολοκληρωθούν έως το 2015, αλλά να χρειαστεί να καλύψουν σημαντικό μέρος της χρηματοδότησής τους από πόρους της επόμενης Προγραμματικής Περιόδου 2014 - 2020.
Στο ξεκίνημα του θεσμού, πριν από δύο περίπου χρόνια, εμείς ως παράταξη προτείναμε να υπάρξει σχεδιασμός για κάθε περιφερειακή ενότητα και κάθε νησί. Να εξετάσουμε και να ιεραρχήσουμε τις ανάγκες, να μελετήσουμε την ωριμότητα των έργων και να πάρουμε συγκεκριμένες αποφάσεις για τον προγραμματισμό των έργων που θα υλοποιηθούν. Αυτό όμως δεν έγινε από την περιφερειακή αρχή αποδεκτό. Επίσης προτείναμε συγκεκριμένες ενέργειες για την επιτάχυνση της υλοποίησης των έργων τού ΕΣΠΑ, όπως για παράδειγμα τη διαδικασία των επιτάξεων για τα οδικά έργα, και αυτό όμως δεν προχώρησε.»
Εκτιμάτε ότι θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει η προετοιμασία για το ΕΣΠΑ 2 ή μήπως δεν υπάρχουν τέτοια περιθώρια;
«Η ουσιαστική προετοιμασία για το ΕΣΠΑ 2 θα έπρεπε να είχε ήδη ξεκινήσει και αυτό το επισημάναμε και στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Προτείναμε δε, να προγραμματιστούν συναντήσεις σε κάθε νησί με το σύνολο των φορέων, προκειμένου να αποτυπωθούν οι ανάγκες και οι αναπτυξιακές προτεραιότητες του κάθε νησιού. Τις επόμενες ημέρες, απ’ ό,τι γνωρίζω, θα πραγματοποιηθεί και το Περιφερειακό Αναπτυξιακό Συνέδριο για το ΕΣΠΑ 2, εκφράζω όμως τον προβληματισμό μου για τη μέχρι σήμερα προετοιμασία και για τη διαβούλευση που έχει γίνει με τους τοπικούς φορείς. Υπάρχει όμως εδώ και η ευθύνη του κάθε φορέα για το πόσο ενεργά συμμετέχει στη διαδικασία αυτή· το λέω αυτό γιατί στην α΄ φάση της διαβούλευσης μόλις δυο - τρεις φορείς κατέθεσαν προτάσεις. Ας μην ξεχνάμε ότι καλούμαστε να προγραμματίσουμε τα έργα και τις δράσεις που θα υλοποιηθούν για τα επόμενα 10 χρόνια στα νησιά μας.»
Δημιουργική αντιπολίτευση
Μία γενικότερη διαπίστωση που αφορά στην παράταξή σας «Αγώνας για τα νησιά μας», είναι πως μέχρι τώρα ασκεί μια «ήπια» αντιπολίτευση, συνήθως ψηφίζοντας ό,τι και η πλειοψηφία. Να υποθέσουμε πως αυτή η τακτική αποτελεί εναρμόνιση με το συναινετικό κλίμα της τρικομματικής κυβέρνησης ή συνειδητή επιλογή σας;
«Αποτελεί συνειδητή επιλογή της παράταξής μας η άσκηση, όχι της “ήπιας” αντιπολίτευσης, αλλά της “δημιουργικής” αντιπολίτευσης. Αυτή την επιλογή, άλλωστε, την κάναμε από την πρώτη στιγμή της θητείας μας. Καταθέσαμε τις δικές μας προτάσεις, ζητήσαμε και συζητήθηκαν στο Περιφερειακό Συμβούλιο σημαντικά θέματα που αφορούν την ανάπτυξη του τόπου μας, υποβάλαμε ερωτήσεις και κάναμε αυστηρή κριτική σε επιλογές και καθυστερήσεις της περιφερειακής αρχής, συμφωνήσαμε και στηρίξαμε κάθε θετική προσπάθεια. Έτσι πιστεύουμε ότι υπηρετούμε εποικοδομητικά το ρόλο μας και προσφέρουμε ουσιαστικά στον τόπο.»
Δεδομένης της εκλογής ως βουλευτή τού επικεφαλής της παράταξης, Παύλου Βογιατζή, έχετε αναλάβει - ατύπως - ρόλο συντονιστή στην εκπροσώπησή της στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Ποια είναι τα σχέδιά σας σε προσωπικό επίπεδο σε σχέση με τη συμμετοχή σας στην αυτοδιοίκηση;
«Με τη συνεργασία όλων των περιφερειακών συμβούλων της παράταξης, προσπαθούμε πάντα για το καλύτερο, και γι’ αυτό θέλω να τους ευχαριστήσω. Σε ό,τι αφορά στη δική μου ενασχόληση με τα κοινά, υπάρχει πάντα η διάθεση της προσφοράς μέσα από το δύσκολο, ειδικά στις μέρες μας, μετερίζι της αυτοδιοίκησης, για όσο θα υπάρχουν οι δυνάμεις και κυρίως για όσο θα υπάρχει η προτροπή και η στήριξη των συμπατριωτών μου.»
