Δέκα χρόνια ζωής και πολύπλευρης δράσης συμπλήρωσε η Ένωση Μικρασιατών Δήμου Καλλονής. Το ορόσημο αυτό αποτέλεσε και την αφορμή για την έκδοση ενός λευκώματος που φέρει τον τίτλο «Νόστος Μικρασίας» και χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο φιλοξενούνται φωτογραφικά σπαράγματα από τις απέναντι πατρίδες και φωτογραφίες προσφύγων της πρώτης γενιάς, από αρχεία οικογενειών που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση της Ένωσης, και στο δεύτερο μέρος αποτυπώνεται η πολυποίκιλη δεκαετής δράση της Ένωσης Μικρασιατών.
Την έρευνα και την επιμέλεια της έκδοσης είχε η Ραλλού Κράλλη - Κωνσταντέλλη, η οποία επέλεξε και τα κείμενα που υπομνηματίζουν και διανθίζουν τις φωτογραφικές ενότητες: στρατιώτες στο μέτωπο, πρόσφυγες, πορτραίτα Μικρασιατών, παιδική ηλικία και εκπαίδευση, κοινωνική ζωή. Τα κείμενα είναι των Έρνεστ Χέμινγκουέι, Ασημάκη Πανσέληνου, Λίζας Μιχελή, Ηλία Βενέζη.
«Σ’ αυτό το λεύκωμα απεικονίζεται ο χρόνος, ο χώρος, οι άνθρωποι: Μικρή αναφορά σε μια μεγάλη πορεία ζωής 45.000 προσφύγων, που από τα απέναντι παράλια κατέφυγαν στη Λέσβο, μέρος των 1.500.000 προσφύγων που κατέκλυσαν την Ελλάδα το 1922», σημειώνει η επιμελήτρια και συνεχίζει με τα εξής: «Η φωτογραφική κατάθεση του λευκώματος απευθύνεται πρωτίστως στις νεώτερες γενιές απογόνων Μικρασιατών. “Tempus fugit memoria autem” (Ο χρόνος χάνεται, η μνήμη μένει) έλεγαν οι Λατίνοι. Προσωπικά νομίζω ότι η μνήμη είναι η ιδιωτική λογοτεχνία του κάθε ανθρώπου και το καταφύγιο του προσωπικού του πολιτισμού που τον διασώζει από το φόβο. Γιατί ο πολιτισμός δε χάνεται από το σκοτάδι, αλλά καταστρέφεται από το φόβο των αμνημόνων και απροετοίμαστων ανθρώπων.»
Το λεύκωμα προλογίζουν ο νομάρχης Λέσβου Παύλος Βογιατζής, ο δήμαρχος Καλλονής Δημήτρης Φαναραδέλλης και η πρόεδρος της Ένωσης Μελπομένη Ατσικμπάση, η οποία ανάμεσα στα άλλα αναφέρει: «Ισορροπώντας ανάμεσα στα αισθήματα και τη λογική, στην ιστορία και την πραγματικότητα του “σήμερα”, και εγώ ως άτομο, αλλά και όλοι όσοι φέρουμε στο κύτταρό μας το αποτύπωμα της προσφυγιάς, προσπαθήσαμε όλα αυτά τα χρόνια να υποτάξουμε μνήμες και εικόνες στην κοινή επιδίωξη: να δώσουμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας την πίστη ότι ο πολιτισμός των απέναντι πατρίδων, που μέσα του μεγαλώσαμε, μπορεί να εγγυηθεί και να διαπλάσει το ήθος του αυτοσεβασμού και της εμπιστοσύνης στους ανθρώπους. Να δώσει σκοπό και νόημα στη μνήμη και το αίσθημα και να προσφέρει αναγεννητικά νέα πνοή και νέα μορφή στο μέλλον το δικό μας και του τόπου μας.»
Πηγή: Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ
Γράφει ο Παναγιώτης Σκορδάς
